Voor het eerst zie ik het met eigen ogen.
Een verfrommelde vlinder, beetje rupsachtig nog, daarna slappe vleugeltjes en een druppeltje bloedvloeistof.

De Vlinderstichting schrijft:
“Tenslotte barst de pop open en kruipt de vlinder naar buiten. De vleugels zijn nat en opgevouwen en de vlinder kan nog niet vliegen. Vanuit het lijf wordt bloedvloeistof (haemolymfe) in de vleugels gepompt en krijgen de vleugels hun uiteindelijke vorm.”

Hier lees je meer over mijn vlinderexperiment.